Aşk girince gönlüm gülistan oldu; Dikeni batsa gül derim o yare. Gam kasavet doldu, bir beni buldu  Yalnız ümitvar ol derim o yare. Zannetme kara kış kalır yerinde, Süslüyor sineyi güzel birinde, İncidir bu sevda olsa derinde İçtense davet kal derim o yare. “Ben” deme, “ben” diyen olur perişan, Saltanatla mülkle olmaz ki insan, Hayatı bilenler yaşar imtihan  Akılla aşkla gel derim o yare. Zaman bir nehirdir çok hızlı akar, Ne kadar dirensen o seni çeker, Almazsan ibreti boynunu büker  Hak hakikati bil derim o yare. Yol Geçen Hanıdır bu dünya bize, Cefası - sefası iz yapar yüze, Yerleşmişse eğer edebi öze Derde devadır al derim o yare. Halil GÜLEL