14 ve 15 Temmuz 2021'deki yüzyılın sel felaketi Almanya’da tartışılmaya devam ediyor.
Bu felaketin getirdiği yıkımlar sedece evleri yıkmadı, siyasi ve politik alanda da depremler yaşatıyor.
Eyalet seçimlerinden beş hafta önce, NRW Çevre Bakanı Heinen-Esser (CDU) istifa etti.
Sel felaketinden birkaç gün sonra kocasının doğum günü için Mallorca'da iki bakan ve bir devlet sekreteri ile kutladığı ortaya çıkmıştı.
NRW uyum sorumlusu bayan Serap Güler’in bu doğum günü partisine katıldığı belgelendi.
Serap Güler “Selden etkilenenlerin akıbetini umursamadığım izlenimini vermekteki duyarlılık eksikliğim için içtenlikle özür dilerim bir hataydı.”dedi
Üzgünüm: diyerek kurtulmaya çalışıyor.
Daha sonra bayan Anne Spiegel, Federal Aile İşleri Bakanı olarak görevinden ayrıldığını duyurdu.
Aile Bakanı Anne Spiegel (Yeşiller), Ahr Vadisi'ndeki sel felaketinin ardından tatili nedeniyle baskı altına kaldıktan sonra istifa ettiğini duyurdu.
Federal Almanya Cumhuriyet tarihinde nadiren bu kadar hızlı bir yıpranma başka hükümetlerde yaşanmamıştı.
Siyasi ve politik kültür ülkede kendini çok iyi gösteriyor.
Ahlaki, insani sorumluluktan kaçamıyorsunuz, olması gerekende budur.
İnsanlar acı çekerken sizi mutlu oluyorsanız bunun bir faturası olmalıdır çünkü siz sorumluluk makamındasınız.
Siyasetçi bu kadar saygısız olamaz.
Daha öncede Cumhurbaşkanı Frank- Walter Steinmeier sel felaketi bölgesini ziyaret ettiginde NRW eyaleti başbakanı Armin Laschet gülerek bir poz vermişti.
Bu resmin onun federal seçimleri kaybetmesine yol açtığı bile söylenmişti.
Politik arenada yalan söylemenin ve yanlış yapmanın bir yaptırımı olmalıdır, Almanya’da bunun hala geçerli olduğunu görmek gerçekten politik kültür için memnuniyet verici.
Bazı ülkelerde ihmalsızlıktan onlarca veya yüzlerce insanlar ölürken, sorumlu mevkinde kimseyi göremiyoruz.
Maalesef bazı siyasetçiler bu politik kültürden çok uzaklar ve sorumluluk almaktan kaçınıyorlar.
İstifa kültürü diye bir terim vardır fakat bazı ülkelerde ve insanlarda bunu görmek mümkün değildir.
Bazen yüzsüzlük o kadar ileri boyutta ki istifa kültürü yerini kovulma veya görevden alma uygulaması var.
Sorumluluk sahibi birisi yapılan hatanın sorumluluğunu üstelenmeli ve istifa etmenin erdemlilik olduğunu bilmelidir.
Kişinin kendi onuruna sahip çıkmasıdır.
Ne yazıkki bu kültür bazı ülkelerde henüz daha oluşmamıştır.
Başarının ödülü terfi ise başarısızlığın cezası da istifa olmalıdır, daha onurlusu ise görevden alınmayı beklemeden makamı boşaltmaktır.
Yani istifadır.
Politikalarının yanlışlığı ortaya çıkanlar, yetersizlikleri görülenler ve ihmali olanlar, makamları mevkileri ve mensubiyetleri ne olursa olsun ya o makamları daha ehil olanlara kendiliklerinden terk etmeliler ya da terk ettirilmelidirler.
Federal Almanya’da istifa kültürünün hala yaşatılması gerçekten takdire şayan bir uygulamadır.
İnşallah diğer ülkeler için örnek teşkil eder…
Ramazan Özdemir