31gerçeğe ergi hakikati sezgi ve dahiütü masasında hüzünle yatan deli gömleğiah uçlar kuşardı kuşurumlarda kimartı üveyik ve serçe biraz belkiakdenizdir hedef militarist ereksiyonat başı ilerleyip orta doğunun ırzınageçip gitmekten başka bir deambulansta direksiyon32koştur bizi mozartın derinliklerineey ölümün maviye ve beyaza dönüp durangürültülü kornası hornzıtlıktan zâtlık çıkar bu devirdesis bir gecenin diğerine oranındanve bir oranın diğerini kesmesinden ormanlaşır33büyüdü kuşlar ve plastik sürahilerin tanrıları dabüyüdü büyüdü büyüdü çinko damlarbazı geceler burkukbazıları bırakılmışlıktan yapılmaEcmain..34gözlerime bakkorkunç bir titreme tutuyor benigözlerinle bakiçime ağır ağır ölüm çöküyordışına doğru genişleyen veiçe büzüşük bir aleminoldukça kenarlarındayüzüme saçlarıma ve ellerime baksıtma tutar beni sen bana bakmazkengözlerime gözlerinle bak35bir kuşu bir trenden kazıyıp kazanmak mümkün değilorman fotoğraflarına sihirli bir el değmedikçesürgit bir yıldız kamaşması değil halbuki aleminceden kelimeler ve fizik kurallarıyla yavaştanölüyorum ölüyorsunuz ölüyorlar36sabahın ilk kravatı bir çiy damlasının boynuna asılıysabu bizeyeryüzünün sonraki günleri hakkında biraz fikir veriraklına su ve kuyu resimleri doluşan her çocuğun adı daima Yusuf’turyere dik açılı bir sevinç bırakır güneş her sabahyakın asyada ve tüm hayatiçerenküreselköy sathındasakın boş yere sanılmasın yere düşmesi bir bayrağınbayraklar ve çocuk cesetleri durmadanyerlerde sürünmelidir37sabahın kuşlarıyla aynı lisandaselamlıyorum seniey hayatın ve kalbimizin büyük hüznükorkmadan gecenin ezasındanbir içim genişlik umuyorumgözlerimiz içinçok keskin bir bıçağın çok ışıltılı şavkındankanamasız bir şifa diliyorumyüzlerimiz içininsan kırgınlığına em olsun diye gözyaşlarımızyüksek yerlerden ağlayalım dünyaya38uzat kollarını bilekçedir yaklaşankara kirli ve savunmasız bir tarihe gömülmektir zamansen neden buradasın Henrysen neden burada değilsin Waldokuşları gökyüzüne yakıştırmakve ay sebebiyle hüzünlenmektir tek derdimizçıkınımızda çok fazla günah varsusmakla olmayacak tazminmadem ki yaşamak bir alışkanlıktırmüzmin ve habis bir urdur itirazasiler asla yenilmezyenilmek aslen bir mecaz39bir asrın sonundabir diğerinin başındatek çizgiyle değişentek noktadan çoğalan uzayangerginleşen genleşenbir seremoni imiş meğeryazgıma buhar makinesinin tesiri kadarmışkirlenmiş sokaklar kuşlar ve akşamlar boyu uzayanbu karanfil kokusundan mamul hayatuzasın boynumuzun ve parmaklarımızın korkunç maharetiuzaya doğru uzasıniçimize yurtsuz kelimeler gönder ey Rabbkuş gibi / ağaç gibi / aç gibi / afrika gibi40yüzüme göklerden renklerve sesime isyan tınıları ekleyen Rabbulandıkça zamana mekandan çıkıyorumçabuk al beni