Bağrıma Saplanan Sancı

Bağrıma saplanan sancı

İnsanlık adınadır

Çocuklar ölmesin diyedir

Şimşeklerin gürlemesi

Kayaları ufalayan rüzgar

Barışa çağırmaktadır yeni günü

Ben ektim toprağa şiirleri

Bedenimi toprağa ben gömdüm

Medusaya tecavüz eden Athenayı ben öldürdüm

Balıkçıların ağlarını ben ördüm

Yılışıkların çağında ihaneti gördüm

Ey Nanşe adaletin sembolü

Ve bereketi kutsayan Şanta

Ekin biçen silah tutan ellerim

İnsanlığı tutmaktadır yüreğim

Hadesin ülkesine giden ruhlar

Onlara eşlik eder Ereştigal

Tepip devirdim tanrıların sofrasını

Kırdım puthanede İbrahim’in putlarını

Atın beni arenalara

Aslanlar parçalasın bedenimi

Ruhuma saldıran şu soysuzluk

Şu kendini bilmez çağ

Zamanın çemberini kıran ağ

Kendini eksilten insanlık

Barış ne hürriyet naraları atmaktadır

Nehirden kan ve irin akmaktadır

Ey Dicle ey Fırat

Medeniyeti var eden sular

İnsanlık nereye koşmaktadır

Bir kedi bir yerlerde aslanı boğmaktadır

Bir şaman kötülükleri kovmaktadır

Dağa sırtını dayayan şehir

Sevgi soytarıların elinde esir

Bu zulüm bu ölüm nedendir

Nedendir ölümlü dünyaya bunca anlam yüklemek

Tanrılar bile ölümlüyken

Nedir insanlığı kötülüğe sürükleyen

Kabilin Habil’i öldürdüğü gün

Bir karga yavrusunu toprağa gömüyordu

Yasaklı elmayı yiyen Adem Aden bahçelerinden kovuluyordu

Bir hain gülüme kurşun sıkıyordu

Hayat bağışlayan İndus ve Ganj

Ölülerin küllerini ebediyete taşıyordu

Öğretilerini yırtıp atmıştı Buda

Brahma kilit vurmuştu tüm mabetlerine

Dikenli tellerle vurdular İsa’nın etlerine

Hüseyin’in kellesini gezdirdiler Yemen çöllerinde

Sevginin adı yok dillerinde

Ey insanlık nereye böyle.