Bahar Tadında Yeni Başlangıçlara

Uzun bir sonbahar ve ardından gelen kış mevsiminden sonra adeta topraktan filizlenip, kendi kabına sığamayan, bulduğu çatlaktan patlarcasına bize gülümseyen bahar, yepyeni heyecan ve mutlulukla bize göz kırptı.

 

Anadolu ve Orta Asya kültürlerinde yaklaşık 3000 yıldan bu yana Nevruz adıyla özel törenlerle kutlanan bahar mevsimi, Anadolu halkı için Göktürklerin Ergenekon’dan çıkışı anlamıyla değer kazanır. 12 Hayvanlı Türk Takviminde de bu günün önemine dair izlere rastlanmaktadır.

Nev (yeni) ve ruz (gün) kelimelerinin birleşmesiyle meydana gelen Farsça’da “yeni gün“ anlamına gelen Nevruz yeni yılın başlangıcı, ilk günü kabul edilir ve Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan, Türkmenistan, Doğu Türkistan, Anadolu ve Balkanlar’da günümüzde hala geleneksel törenlerle kutlanmaya devam etmektedir.

 

Baharın gelmesiyle doğa en güzel giysilerini giyer ve kendini süsler. Papatyalar bu masumiyet ve umudun habercisidir. Kendinizi bu güzelliğin akışına bırakın, doğanın farkındalığına inin, onu hissedin… Size gülümseyen güneşe bakın ve ona kocaman bir gülümseme hediye edin. Gülümsemeyle karşılık verin. Tomurcuklanıp çiçek açmış bir ağaca bakın ve onun yeniden diriliş heyecanını paylaşın. Bir papatyanın önüne diz çökün, yapraklarındaki ahenge bakın ve size sunduğu umudu almaya hazır olun. Doğanın her halini, her kokusunu, her rengini çekin içinize derin derin.

 

Her günümüz bahar tadında yeni başlangıçlara çiçek açsın umuduyla.

 

(Ahmet Muhip Dıranas’ın bir şiiriyle bitirelim)

 

BAHAR GÖKLERİ

 

Meltem mi ki bu esen, renk mi ki, şarkı mı ki?

Şu dağdan aşağı ak bir bulut salkımı mı ki?

İçime bir buruksu sarhoşluk akıtmada.

Düşler mi ki şu burcu burcu kokan havada,

Renk mi ki üzerimden akaduran bu nehir?

Kork! Bahar seni bir al güle döndürebilir

Bir daha göstermemek üzere gökyüzünü.

Ah, bu gökyüzünden bir gün ayrılmanın hüznü.

Yattım coşkun çimenler üstünde uzun zaman.

Kuşlar değil başımın üstünde hızla uçan;

Kardeşlerin yüzyıllar önce kopmuş ahları

Ta sonsuza dek bu bengi gökyüzünden ayrı.

Havada kavuşmanın bayıltan kokusu var;

Durma, durma, gözünün alabildiği kadar

Sar bu şarkı söyleyen, bu danseden evreni

Ve ayırma güzel gökyüzünden gözlerini;

Yaşamak kadar güzel, saf, mavi gökyüzünden,

Bağışlayan gökyüzünden, ebedi gökyüzünden

 

Nurdoğan Aktaş