ÖZELLEŞTİRME!
Özelleştirme en geniş tanımıyla mülkiyeti ve yönetimi devlete ait kuruluşların özel sektöre devredilmesi, satılmasıdır.
Özünde serbest piyasanın gerçek anlamda serbest olmasını sağlamak amacıyla yapılan ve devlet elinin piyasadan çekilmesini amaçlayan özelleştirmeye ben tamamen karşı değilim.
Para birimi majör para birimleri karşısında değerli olan ülkeler için özelleştirme karlı olabilir. Ama bu bile tamamen tüm Kamu İktisadi Teşebbüslerin, stratejik önemi olan ve devletin işlettiği fabrikaların devredilmesi anlamına gelmemelidir.
Türkiye’nin son yirmi yılda yaptığı en büyük hata budur.
İhracatı ithalata dayalı hale getiren ve kur karşısında üreticinin çaresiz kalmasına sebep olan bu durumdur.
Kağıt, şeker, gübre, tohum gibi kritik öneme sahip fabrikalar özelleştirilemez. Özelleştirilmemelidir. Nedeni bu temel ürünlerin yüzlerce diğer ürünün hammaddesi olmasıdır.
Tohumu, gübreyi dolar kuru 2 lirayken ithal ettiğinizde, ekonomik problem belki yaşamazsınız. Ama şimdiki gibi 14 liradan ithal ettiğinizde ektiğiniz herhangi bir sebzeye, meyveye bu kur farkını yansıtmak zorunda kalırsınız.
Bunun faturası da halkın cebinden ödenir.
Uzun lafın kısası devlet acilen tekrar kamulaşmaya dönmelidir. En azından temel ürünleri üretip halkına ulaştırmalı, çiftçisinin ürünü çöpe gitmeden çiftçisinden onu mutlu edecek şekilde satın alıp halkına ucuza dağıtmalıdır.
Başka türlü hiçbir ekonomik model şuan ki kur krizinden halkı mutlu edecek şekilde başarıya ulaşamaz.
